Wil niet, kan niet

Hoera, de computers werken. Nu de mensen nog … Je hoort dat weleens na de invoering van nieuwe technologie. Of na de introductie van ICT voor online samenwerken. En nadat je hebt gezien dat mensen daar niet mee kunnen of willen werken.

Mede daardoor mislukt 70% van die projecten. Er worden bakken met geld aan verspild …

Volgens mij is ‘niet willen’ de voornaamste faalfactor. Want als iemand echt wil, dan lukt het meestal wel. Kijk maar naar kinderen die een spelcomputer krijgen met ingewikkelde games en lastige levels. Die gaan als een dolle.

Het werken aan dat ‘willen’ blijft in organisaties vaak onderbelicht. Sterker nog, toekomstige gebruikers voelen zich veelal overvallen door technologische hulpmiddelen die anderen voor hen hebben bedacht. Dus gaan bij menigeen de hakken in het zand. Ineens komen allerlei bezwaren naar voren.

Daarom hoor je steeds vaker dat er na een implementatietraject ook een adoptieprogramma nodig is. Maar adoptie achteraf is natuurlijk totale kolder! Als je je dan pas gaat afvragen ‘hoe krijgen we de medewerkers mee?’ dan serveer je mosterd bij een maaltijd waar niemand trek in heeft. Daarmee wek je de eetlust niet op.

Je eerste vraag moet natuurlijk zijn: Waarom zouden medewerkers hierin mee willen gaan? En het antwoord op die waarom-vraag formuleer in het voortraject, samen met die toekomstige gebruikers.

Haal hun wensen op en laat daaruit de technologische oplossing voortvloeien.

Eerst het Nintendo-gevoel, dan de surprises uitpakken.

Geniet van je dag.

Ruud

Elke week mijn blog ontvangen? Onze MailChimp bezorgt ze graag!