Je bent wie je was

De oud-burgemeester van mijn woonplaats vindt mij een goede vormgever … Nu ben ik nooit vormgever geweest, laat staan een goede. Maar ik heb wel ooit een logo in elkaar gefrunnikt voor een lokale politieke partij en eentje voor een gemeentelijk project. En juist die 2 logootjes had hij als burgemeester meegekregen. Dus was ik in zijn ogen een goede vormgever. En nog steeds.

Anderen zien mij als een schrijver. Als ik met ze praat, moet ik terugschakelen naar een voorbij leven. Dat ik een schrijver ben, heeft zich vastgezet in hun hoofd. Ik zit in een hokje. Uit gemakzucht hebben ze me daarin geplaatst. Misschien uit desinteresse. Ai!

Het valt mij op hoe lastig het is om uit dergelijke hokjes te komen. Het komt voor dat ik mensen vrij uitvoerig uitleg wat ik tegenwoordig doe – topteams bouwen – maar dat ze desondanks een paar weken later bij me informeren ‘hoe het gaat met de schrijverij’.

Eigenlijk blijf je altijd wie je was. Precies zoals sommige ouders hun volwassen kinderen als een kind blijven behandelen. En sommigen van die ‘kinderen’ dat wel prettig vinden …

Toch ben ik liever wie ik ben. En wil ik ook zo gezien worden.

Het is een misvatting om te denken dat mensen om je heen automatisch meegroeien met de veranderingen die je doormaakt. Je moet ze daarin meenemen, continu, met heel veel energie en inspanning.

Worden wie je bent is blijkbaar een stuk lastiger dan zijn wie je was.

Geniet van je dag.

Ruud

Elke week mijn blog ontvangen? Onze MailChimp bezorgt ze graag!